Niesamowita książka. Żywa narracja. Czyta się z zapartym tchem. Opowiada o trzydziestu trzech dowódcach Powstania Antykomunistycznego i ich żołnierzach. Publikacja potrzebna i wskazana. Dla ludzi czujących potrzebę wiedzy o naszej historii najnowszej. W zbiorach Powiatowej Biblioteki Publicznej w Otwocku.
Jolanta Drużyńska, Stanisław M. Jankowski. Wyklęte życiorysy, Poznań
Życiorysy bohaterów książki przez cały okres PRL-u pomijano milczeniem albo fałszowano. Prawdę o nich, a także o tym, jak ginęli, najczęściej wykreślał ołówek cenzora. Przemilczano o białej fladze wywieszonej na Westerplatte w drugim dniu walki, o bitwie Armii Krajowej pod Surkontami, o śmierci komendanta Okręgu Lubelskiego AK, podstępnie wywiezionego do obozu w ZSRR. Pod żadnym pozorem nie wolno było wspominać o miejscu pochowania ostatniego komendanta Narodowych Sił Zbrojnych, zabitego strzałem w tył głowy w więzieniu mokotowskim, i innych sprawach, za którymi kryli się prawdziwi bohaterowie. Jednak to książka nie tylko odważnych do końca mężczyznach. To także opowieść o wspaniałych kobietach, które przez wiele powojennych lat wbrew decyzjom komunistów prowadziły prywatną wojnę o odnalezienie mężów, ojców lub braci. O uczczenie ich pamięci, o to, by ich nazwiska znalazły się w podręcznikach, na tablicach pamiątkowych i pomnikach. O tym, jak pamiętają „swoich”, ale nie tylko „swoich” bohaterów, o ich nieprawdopodobnym uporze, niepowodzeniach i sukcesach opowiada ta niezwykła książka.
Życiorysy bohaterów książki przez cały okres PRL-u pomijano milczeniem albo fałszowano. Prawdę o nich, a także o tym, jak ginęli, najczęściej wykreślał ołówek cenzora. Przemilczano o białej fladze wywieszonej na Westerplatte w drugim dniu walki, o bitwie Armii Krajowej pod Surkontami, o śmierci komendanta Okręgu Lubelskiego AK, podstępnie wywiezionego do obozu w ZSRR. Pod żadnym pozorem nie wolno było wspominać o miejscu pochowania ostatniego komendanta Narodowych Sił Zbrojnych, zabitego strzałem w tył głowy w więzieniu mokotowskim, i innych sprawach, za którymi kryli się prawdziwi bohaterowie. Jednak to książka nie tylko odważnych do końca mężczyznach. To także opowieść o wspaniałych kobietach, które przez wiele powojennych lat wbrew decyzjom komunistów prowadziły prywatną wojnę o odnalezienie mężów, ojców lub braci. O uczczenie ich pamięci, o to, by ich nazwiska znalazły się w podręcznikach, na tablicach pamiątkowych i pomnikach. O tym, jak pamiętają „swoich”, ale nie tylko „swoich” bohaterów, o ich nieprawdopodobnym uporze, niepowodzeniach i sukcesach opowiada ta niezwykła książka.
